Biennale Fotografii Górskiej: Archiwum Biennale EDYCJE VI

VI BIENNALE FOTOGRAFII GÓRSKIEJ zorganizowane przez Wojewódzki Dom Kultury

SKŁAD l DECYZJE JURY

Adam Sobota — Gabinet Fotografii Muzeum Narodowego we Wrocławiu — przewodniczący

Janina Hobgarska — Biuro Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze

Adam Lesisz — Związek Polskich Artystów Fotografików

Wojciech Zawadzki — sekretarz

Na posiedzeniu w dniu 20.08.90 r. jury, po obejrzeniu 144 prac 26 autorów, zakwalifikowało do wystawy 51 prac 21 autorów oraz postanowiło:

nie przyznawać Grand Prix Biennale

dwie równorzędne I nagrody w wysokości 200 000 zł każda przyznać:

Małgorzacie Mikołajczyk ze Zduńskiej Woli za zestaw prac „Szept regli"

Ewie Ziębie ze Zgorzelca za zestaw prac „Karkonosze"

dwie równorzędne II nagrody w wysokości 100 000 zł każda przyznać:

- Czesławowi Odo-Mostowskiemu z Krakowa za zestaw prac „Impresje z ornackiego schroniska"
- Rafałowi Swosińskiemu z Chodzieży za zestaw prac „ Tatry"

nagrodę specjalne za prace o tematyce karkonoskiej w wysokości 50 000 zł przyznać:

- Ewie Ziębie ze Zgorzelca za zestaw prac „Karkonosze"

nagrodę specjalną za prace o tematyce alpinistycznej w wysokości 50 000 zł przyznać:

- Aleksandrowi Matuszewskiemu z Olsztyna za 9 prac zakwalifikowanych do wystawy

Tekst z katalogu VI Biennale:

VI Biennale Fotografii Górskiej — szóste spotkanie gór i fotografii. A raczej ludzi gór i ludzi fotografii. To już tradycja, l chociażby problemy z jakimi zmagamy się ostatnimi czasy w całym kraju nie omijają również wydarzeń artystycznych, a często dotykają je szczególnie mocno, to przecież nie rezygnujemy z owego spotkania. Może skromniejszego i jakby cichszego niż zwykle...

Bo jest to spotkanie szczególne. Spotykają się bowiem, w jednym miejscu i czasie, dwie pasje. Fotografia i góry. Każda z nich na tyle potężna, że pochłania często bez reszty. Zmienia czasem całe życie. Nasze spotkanie — Biennale potwierdza, że można panować nad nimi obiema. Nieliczni już wprawdzie decydują się na to, żeby w warunkach męczącej, uciążliwej często, górskiej drogi wykazywać spore poświęcenie dźwigania ciężkiego sprzętu fotograficznego i, nierzadko w trudnych warunkach, wbrew nakazom własnej wygody, wykonywania fotografii, ukazujących wszelkie, najbardziej nawet ulotne momenty górskiej aury. Aury niedostępnej dla oka zarówno tych, którzy nie znają górskich przestrzeni, jak i tych, którzy choć chodzą po górskich ścieżkach nie posiadają tej specyficznej „iskry bożej", pozwalającej utrwalić to, co piękne w górach. Zamknąć w precyzyjnie skonstruowanym kadrze fotografii, tworząc obraz gór czasem jeszcze piękniejszy i intensywniejszy niż one same, choć nigdy nie pozwalający ich zastąpić. Dlatego spotkanie tych nielicznych jest tak szczególne. Ludzi dzielących siebie pomiędzy dwie piękne dziedziny. Łączących je ze sobą. Pozwalających nam wszystkim przeżyć coś nowego. Dzięki im za to.

sierpień 1990

Wojciech Zawadzki

Ewa Zięba "Karkonosze" - I nagroda VI Biennale

Małgorzata Mikołajczyk "Szept Regli" - I nagroda VI Biennale

Czesław Odo-Mostowski "Impresje nocne z ornackiego schroniska" - II nagroda VI Biennale

Aleksander Maruszewski "Droga do słońca" - nagroda specjalna za tematykę alpinistyczną na VI Biennale

VII BIENNALE FOTOGRAFII GÓRSKIEJ zorganizowane przez Regionalne Centrum Kultury w Jeleniej Górze pod honorowym patronatem Związku Polskich Artystów Fotografików

SKŁAD l DECYZJE JURY

Krzysztof Jurecki

Janusz Nowacki

Andrzej Saj

Wojciech Zawadzki - przewodniczący

Ewa Andrzejewska-Zięba - sekretarz

Na posiedzeniu w dniu 14.07.92 r. jury, po obejrzeniu 425 prac 49 autorów, zakwalifikowało do wystawy 132 prace 42 autorów oraz postanowiło:

nie przyznawać Grand Prix Biennale

pierwszą nagrodę w wysokości 5 milionów złotych przyznać:

- Maciejowi Stawińskiemu za zestaw trzech zdjęć pt. "Szczeliniec"

dwie równorzędne drugie nagrody w wysokości 3 milionów złotych każda przyznać:

- Markowi Trzeciakowskiemu za zestaw sześciu zdjęć

- Barbarze Panek i Pawłowi Janczarukowi za zestaw trzech zdjęć pt. "Tatrzańskie obrazki"

dwie równorzędne trzecie nagrody w wysokości 1,5 miliona złotych każda przyznać:

- Jackowi Jaśko za zestaw pięciu zdjęć

- Markowi Szyrykowi za zestaw sześciu zdjęć pt. "Tatry 1992 r."

nagrodę specjalną za pracę o tematyce Karkonoskiej w wysokości 1,5 miliona złotych przyznać:

- Grzegorzowi Ziębie za zestaw trzech zdjęć pt "Karkonosze 1992"

nagrodę specjalną za pracę o tematyce tatrzańskiej w wysokości 1 miliona złotych przyznać:

- Sławomirowi Tobisowi za zestaw trzech zdjęć

nagrodę specjalną za pracę o tematyce alpinistycznej w wysokości 1 miliona złotych przyznać:

- Jackowi Jaśko za zestaw trzech zdjęć

dyplom honorowy ZPAF:

Czesławowi Odo-Mostowskiemu za całość prac zakwalifikowanych do wystawy

dyplom Tatrzańskiego Parku Narodowego

- Rafałowi Szopie za zestaw pt. "Monochromatyczny tryptyk tatrzański"

Tekst z katalogu VII Biennale:

Bardzo trudno jest pisać o siódmym Biennale Fotografii Górskiej w oderwaniu od kontekstu sześciu poprzednich. Przez dwanaście lat swego istnienia, ta piękna impreza oglądała najróżniejsze kierunki i style opowiadania gór fotografią. Na ścianach jeleniogórskiego Biura Wystaw Artystycznych, bo tam właśnie eksponowana była większość wystaw Biennale, oglądaliśmy krajobraz ujmowany tradycyjnie, fotograficzne świadectwa zmagań alpinistycznych, zdjęcia fauny i flory górskiej czy też góry stanowiące estetyczny "ślad" w obrazie fotograficznym, "odbity" niejako od osobowości fotografa. Było więc wszystko.

Było też o wszystkim w słowach wstępnych do kolejnych katalogów wystaw konkursowych. Było o górach, wędrówce, zmęczeniu, estetyce i fotografii. Więc może krótko o tym obecnym Biennale.

Fotografii jest sporo. Różnych. Bardzo różnych. Są takie, które ujmują góry z całym "dobrodziejstwem inwentarza" - takimi jakimi są. Także takie, które świadczą o zjawisku stosunkowo nowym na Biennale-fascynacji kolorem, łatwiejszym dziś do uzyskania. Swobodnej grze, prowadzonej pomiędzy wrażliwością i świadomością autora, naturalnym bogactwem kolorystyki górskiego krajobrazu a cudownym chwilami zjawiskiem jakim jest kicz. Również takie - i jest ich coraz więcej, których autorzy nie poddają się biernie urokowi zjawiska estetycznego o wielkiej mocy jakim są góry. Naginają uroki górskich widoków do potrzeb swojej własnej wizji, łączącej w sobie góry i fotografię. Manipulują strukturą tworzywa jakim jest fotografia w celu uzyskania największej siły wyrazu, powstającej jedynie w momencie ścisłej koegzystencji dwóch sfer - zewnętrznej, jaką jest postrzeganie i wewnętrznej, jaką jest sfera wizji autora. Cóż zatem jest istotą fotografii górskiej, która pozwala współbytować, co dwa lata, na ścianach galerii tylu, tak różnym punktom widzenia? Sądzę, że jest nią po prostu pasja z jaką ludzie fotografują i chodzą po górach. A największą wartością Biennale jest ukazywanie tej pasji innym.

Wojciech Zawadzki

Maciej Stawiński "Szczeliniec Wielki"- I nagroda VII Biennale

Barbara Panek i Paweł Janczaruk "Tatrzańskie obrazki" - II nagroda VII Biennale

Marek Szyryk "Tatry 1992" - III nagroda na VII Biennale

Jacek Jaśko XXX - nagroda specjalna za tematykę alpinistyczną na VII Biennale

Grzegorz Zięba "Karkonosze" - nagroda specjalna za fot. o tematyce karkonoskiej na VII Biennale

Sławomir Tobis - nagroda specjalna za fot. o tematyce tatrzańskiej

Wystawa towarzysząca VII Biennale Fotografii Górskiej – Janusz Nowacki , „Tatry”, Galeria BWA w Jeleniej Górze

Poddając się rodzącym się pasjom, górom i nurkowaniu, nie byłem świadom, gdzie chcę podążyć. Czy jest coś nadrzędnego?

W 1959 roku, po zejściu z Gierlachu, opuściłem Tatry. Decyzja skoncentrowania się na nurkowaniu była z pozoru banalna. Nie mogłem pogodzić obu pasji! Teraz widzę szczęśliwą kolejność. Przebywanie w podwodnych przestrzeniach przygotowało mnie do pełnego przeżywania gór. Mogę też lepiej zobaczyć siebie. Po prostu interesuje mnie refleksja o moim życiu wewnętrznym. Zaczynam lepiej pojmować słowo TRWAM. Podwodna cisza przygotowała mnie do "usłyszenia" milczenia gór.

Tatry ofiarowują przestrzeń, wolność, ale teraz dostarczają jeszcze jednego wymiaru bycia w górach, milczenia, umacniającego głębszy, ostateczny sens życia. Fotografie są swego rodzaju scenografią, fragmentem rzeczywistości stworzonej ulotnością światła, powietrza i mojego stanu emocjonalnego. Te obrazy chciałbym przekazać innym, którzy w tatrach, na ich szczytach zobaczyli swoją małość i z innej perspektywy patrzą na doczesność. Może moje fotografie będą impulsem na tyle silnym, żeby tu, na nizinie, kontynuować zaczętą myśl.

Janusz Nowacki

VIII BIENNALE FOTOGRAFII GÓRSKIEJ zorganizowane przez Regionalne Centrum Kultury w Jeleniej Górze

PROTOKÓŁ

z posiedzenia jury VIII Biennale Fotografii Górskiej w dniu 9.07.1994 r. w Regionalnym Centrum Kultury w Jeleniej Górze.

Jury w składzie:

Adam Sobota - przewodniczący

Janusz Nowacki

Marek Trzeciakowski

Wojciech Zawadzki

Ewa Andrzejewska - sekretarz

po obejrzeniu 241 prac 51 autorów postanowiło zakwalifikować do wystawy

89 prac 36 autorów

oraz przyznać następujące nagrody:

Grand Prix

Rafałowi Swosińskiemu za zestaw siedmiu prac pt.: "Tatry 1993"

I nagrodę

Jackowi Jaśko za zestaw czterech prac pt.: "Kalendarz bez ..."

II nagrodę

Sławomirowi Tobisowi za zestaw trzech prac pt.: "Amerykańskie obrazki"

III nagrodę

Julicie Gielzak za zestaw czterech prac pt.: "Szczeliny" oraz pracę pt.: "Szczeliniec Mały".

Tekst do katalogu VIII Biennale:

Zamiast wstępu...

Góry są miejscem szczególnym. Miejscem szczególnej wymiany. Ofiarowują i wymagają ofiary zarazem. Dają moc i głębię przeżyć. Lecz tylko tym, którzy spełniają warunek zanurzenia się w nich. Pokonają potrzebę własnych wygód, własną słabość a czasami własny lęk. Po raz ósmy przeżywamy spotkanie z górami i fotografią. Spotkanie z tymi ludźmi, którzy spełniając owe wymogi, do poznawania i przeżywania prawdy gór, dołączają jeszcze jedno - chęć utrwalania i przekazywania jej innym za pomocą fotografii. Jakże różnej. Jakże osobistej. Od zwykłego ulegania nieodpartemu urokowi kolorystyki górskiego krajobrazu, poprzez bardzo indywidualne wykorzystanie samego "śladu" czy "zapachu" gór i przekształcenie go w wizualną refleksję, po najprostsze -mistyczne obrazy, niosące nam góry jako niemal ołtarz, na którym składana jest ofiara z wrażliwości, emocji i rozumu. Jedno wydaje się być pewne - najprawdziwsze góry to te, których nie da się utrwalić na fotografii. To widać, l to jest wspaniałe.

Wojciech Zawadzki

Rafał Swosiński "Tatry" - Grand Prix VIII Biennale

IX BIENNALE FOTOGRAFII GÓRSKIEJ zorganizowane przez Regionalne Centrum Kultury w Jeleniej Górze

Protokół

z posiedzenia jury IX Biennale Fotografii Górskiej

w dniu 29.06.1996 r. w Regionalnym Centrum Kultury w Jeleniej Górze

Jury w składzie:

Wojciech Zawadzki - przewodniczący

Jan Bortkiewicz

Janusz Nowacki

Adam Sobota

Ewa Andrzejewska -sekretarz

po obejrzeniu 296 prac 36 autorów postanowiło zakwalifikować do wystawy 104 prac 26 autorów oraz przyznać następujące nagrody:

Grand Prix 1.000,00 zł

Markowi Szyrykowi za zestaw prac

I nagrodę 800,00 zł

Markowi Dziedzicowi za zestaw prac

II nagrodę 600,00 zł

Tomaszowi Sikorskiemu za pracę pt.: "Wysoki Kamień"

III nagrodę 400,00 zł

Barbarze Panek i Pawłowi Janczarukowi za pracę pt.: "Zniszczone zdjęcia"

nagrodę specjalną za tematykę karkonoską 400,00 zł

Rafałowi Swosińskiemu za zestaw prac.

Tekst do katalogu IX Biennale:

Kiedy na początku naszego stulecia włoski fotograf Victorio Sella, towarzyszący wyprawom księcia Abruzzo, wykonał swoje pierwsze fotografie himalajskich olbrzymów na szklanych płytach formatu 18 x 24 centymetra, nikt nie przypuszczał, że pomimo gwałtownego rozwoju techniki fotograficznej, zdjęcia te pozostaną na długie lata niedościgłym wzorem ukazującym wygląd i atmosferę górskiego krajobrazu.

Dlaczego tak się stało? Co spowodowało, że nikt ze współczesnych i późniejszych fotografów nie był w stanie dorównać fotografiom Selli przez wiele lat?

Przeglądając plon tegorocznego Biennale Fotografii Górskiej usiłowałem odpowiedzieć sobie na tak postawione pytanie. Biennale, jako konkurs i wystawa, przez kilkanaście lat swojej historii starało się rozwiązać dylemat - czy jest ono dedykowane autorom, którzy poważnie chodzą po górach i fotografują, czy też tym którzy poważnie fotografują i chodzą po górach? Prace promowane w trakcie tego konkursu skłaniają do przyznania rzeczywistego prawa do uczestnictwa w Biennale tym drugim. Świadomość fotografii, tego czym ona jest naprawdę i jakie są jej możliwości kreacyjne, połączona z wrażliwością, intelektem i dopiero na końcu z umiłowaniem gór zdaje się umożliwiać uzyskiwanie oryginalnych i głębokich w swym wyrazie prac wynikających bardziej z osobowości fotografa, panującego nad obiektem zdjęć niż z potocznej obserwacji i biernej rejestracji najpiękniejszych nawet fragmentów górskiej rzeczywistości.

l tu leży chyba odpowiedź na pytanie dotyczące fotografii Victoria Selli z przed niemal stu lat - jedynie fotograf świadomy przede wszystkim medium którym się posługuje i gór -obiektu fotografii jest w stanie stworzyć obrazy, które zachwycą prawdziwych znawców i wielbicieli fotografii górskiej, czego wszystkim uczestnikom tej i następnej edycji Biennale życzę.

Wojciech Zawadzki

Marek Szyryk "Karkonosze" - Grand Prix IX Biennale

Marek Dziedzic "Karkonosze 1995" - I nagroda IX Biennale

Rafał Swosiński "Karkonosze" - nagroda specjalna za tematykę karkonoską

X BIENNALE FOTOGRAFII GÓRSKIEJ zorganizowane przez Regionalne Centrum Kultury w Jeleniej Górze

Protokół

z posiedzenia jury X Biennale Fotografii Górskiej w dniu 10.06.1998 r. w Regionalnym Centrum Kultury w Jeleniej Górze.

Jury w składzie:

Jaroslav Beneś (Czechy) - przewodniczący

Jakub Byrczek (ZPAF) Adam Sobota (członek honorowy ZPAF)

Janusz Nowacki (ZPAF)

Wojciech Zawadzki (ZPAF)

Ewa Andrzejewska (ZPAF) - sekretarz

po obejrzeniu 467 prac 65 autorów postanowiło zakwalifikować do wystawy 112 prac 65 autorów oraz przyznać następujące nagrody:

Grand Prix Rafałowi Swosińskiemu za całość prac

I nagrodę Tomaszowi Mielechowi za zestaw 3 prac

Dwie równorzędne II-gie nagrody

Eta Zaręba za całość prac Lucjuszowi Cykarskiemu za zestaw 3 prac

Nagrodę specjalną za tematykę karkonoską Jackowi Jaśko za zestaw 6 prac.

To już blisko 20 lat przygody z fotografią górską. Biennale obchodzi swoje dziesiąte urodziny. Przez ten długi czas impreza usiłowała odpowiedzieć na pytanie, czy jest dla „ludzi gór", którzy fotografują, czy dla fotografów, którzy chodzą po górach? Wydaje się, że Biennale istnieje dla tych drugich. Świadome fotografowanie - umiejętność operowania kadrem, widzenie formy i światła, nadawanie swoim obrazom sensów plastycznych - bardziej uniwersalnych niż przypadkowy zapis chwili, wymaga ogromnego zaangażowania - niemal treningu. Wrażliwość i intelekt sprzężone z umiejętnością - warsztatem, bez którego nie zaistnieje dobra fotografia, musi czekać na swój moment. Chwilę, którą trzeba wykorzystać - zapisać. Sądzę, że laureatom tej edycji Biennale to się udało.

Wojciech Zawadzki